Υπηρεσίες
Οι υπηρεσίες μας καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα επικοινωνιακών δυσκολιών
Αξιολόγηση
Αξιολόγηση
Για κάθε ξεχωριστό περιστατικό, γίνεται προσεκτική αξιολόγηση ώστε να καταλήξουμε στο κατάλληλο πρόγραμμα θεραπείας - αποκατάστασης.
Θεραπεία - Αποκατάσταση
Θεραπεία - Αποκατάσταση
Το πρόγραμμα θεραπείας - Αποκατάστασης κάθε περιστατικού, επιλέγεται μετά από προσεκτική μελέτη και παρακολούθηση.
Ατομική Εποπτεία
Ατομική Εποπτεία
Δημιουργήθηκε η υπηρεσία της "Εποπτείας" όπου απευθύνεται σε προπτυχιακούς και πτυχιούχους λογοθεραπευτές. Διεκπεραιώνεται ομαδικά ή ατομικά στο θεραπευτήριο ή μέσω e-learning. Παρέχει εκπαίδευση σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο στους βασικούς τομείς της λογοθεραπείας κάνοντας ξεκάθαρη την παρέμβαση, διάγνωση και το πρόγραμμα αποκατάστασης της κάθε διαταραχής. Οι εποπτείες εφαρμόζονται σε όλες τις παθολογίες και αρκετές φορές υπάρχει η δυνατότητα ανοιχτής γραμμής με τον εκπαιδευόμενο την ώρα της συνεδρίας.
Κέντρο Μελέτης
Κέντρο Μελέτης
Ο χώρος μελέτης είναι ένας χώρος γνώσης, έμπνευσης και δημιουργίας. Δημιουργήθηκε με ένα μόνο σκοπό, να απόδειξη ότι η μάθηση δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο!
Το πρόγραμμα είναι προσαρμοσμένο στις βασικές ανάγκες κάθε παιδιού χωριστά, βασισμένο στους δικούς του προσωπικούς ρυθμούς. Είναι ιδανικός για μαθητές Δημοτικού καθώς και σε μαθητές που παρουσιάζουν ειδικές μαθησιακές δυσκολίες.
Για την βελτίωση της ποιότητας ζωής του ατόμου, συνεργαζόμαστε με ιατρούς των ακολούθων ειδικοτήτων
- Αναπτυξιολόγο
- ΠαιδοΩΡΛ
- Παιδονευρολόγο
- Παιδοψυχίατρο
Μειωμένος έλεγχος ή αδυναμία των μυών και νεύρων που σχετίζονται με την άρθρωση π.χ. αδυναμία ελέγχου της γλώσσας, αδύναμα χείλη, μειωμένη διάρκεια ή ένταση εκπνοής, παράλυση του προσωπικού νεύρου κ.ά. Προβλήματα στην δομή των οργάνων της άρθρωσης όπως υπερπλασίες, υποπλασίες ή ελλείψεις π.χ. υπερτροφική γλώσσα, κοντό χαλινό γλώσσας, ελλείψεις ή κακή σύγκλιση δοντιών, υπερωοσχιστίες, χειλεοσχιστίες κ.ά.
• Αντικατάσταση φωνημάτων με άλλα φωνήματα π.χ. /θέλω/ – /σέλω/
• Παράλειψη φωνημάτων ή συλλαβών π.χ. /κότα/ – /κόα/, /καραμέλα/ – /καμέλα/
• Απλοποιήσεις συμπλεγμάτων π.χ. /στρατός/ – /στατός/, /κρύο/ – /κύο/
• Αλλοιώσεις φωνημάτων π.χ. αντί /ρ/ το παιδί παράγει έναν ήχο που ακούγεται σαν /γι/
Ο λογοθεραπευτής είναι υπεύθυνος για τη διάγνωση και τη δημιουργία προγράμματος αποκατάστασης των διαταραχών στην άρθρωση σε παιδιά και σε ενήλικες. Αρχικά ο λογοθεραπευτής κάνει χρήση ειδικών δοκιμασιών αξιολόγησης της άρθρωσης με σκοπό να εντοπίσει τις δυσκολίες. Επιπλέον εξετάζεται η λειτουργία και η αρτιότητα των οργάνων της άρθρωσης (γλώσσα, χείλη, δόντια, υπερώα κ.ά.) με ένα στοματοπροσωπικό έλεγχο. Ένας γενικός έλεγχος της επικοινωνίας και της γλωσσικής ανάπτυξης του παιδιού κρίνεται απαραίτητος ώστε να δημιουργηθεί ένα πρόγραμμα αποκατάστασης προσαρμοσμένο στις ανάγκες κάθε παιδιού.
Αφού τεθούν οι στόχοι και ενημερωθούν οι γονείς ξεκινάει η αποκατάσταση. Ο λογοθεραπευτής με έξυπνους και ενδιαφέροντες τρόπους βοηθάει το παιδί να κάνει τις σωστές κινήσεις για την παραγωγή του επιθυμητού φωνήματος. Σταδιακά το παιδί μαθαίνει να παράγει το σωστό ήχο σε λέξεις, φράσεις, προτάσεις και τέλος μαθαίνει να γενικεύει τη χρήση του σωστού ήχου στην καθημερινότητα. Η διάρκεια της αποκατάστασης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες π.χ. η συνεργασία παιδιού-γονέων-λογοθεραπευτή, οι αντικειμενικές δυσκολίες του προβλήματος, τα κίνητρα της οικογένειας ή του παιδιού, η ηλικία και άλλα ατομικά χαρακτηριστικά του παιδιού κ.ά.
• Το παιδί αντικαθιστά το φώνημα « σ » με το φώνημα « θ ». Π.χ. / σούπα / – / θούπα /
• Το παιδί αντικαθιστά όλα τα πίσω φωνήματα με μπροστινά φωνήματα.
Π.χ. όλα τα « κ » τα παράγει ως « τ » , / κάνω / – / τάνω /
• Το παιδί απλοποιεί ή απαλείφει φωνήματα. Π.χ. / σκούπα / – / κούπα /, / βάζω / – / άζω /
• Το παιδί αντιμεταθέτει ή αντιστρέφει φωνήματα ή συλλαβές σε λέξεις.
Π.χ. / ξάδερφος / – / σκάδερφος/, / πακέτο / – / καπέτο /
Εάν ένα παιδί εμμένει στο να χρησιμοποιεί μια διαδικασία απλοποίησης που θα έπρεπε να έχει σταματήσει αρκετούς μήνες πριν, υπάρχει πρόβλημα. Ο λογοθεραπευτής αποκλείει άλλες πιθανές διαταραχές που μπορεί να έχουν τα ίδια ή παρόμοια συμπτώματα με τις φωνολογικές διαταραχές. Στη συνέχεια, αξιολογεί τη Φωνολογική Εξέλιξη του παιδιού και καταγράφει τις απλοποιήσεις που κάνει στην ομιλία του. Από το είδος αυτών των απλοποιήσεων προσδιορίζει την ηλικία της φωνολογικής ανάπτυξης του παιδιού και παρεμβαίνει όταν αυτή δε συμβαδίζει με τη χρονολογική του ηλικία ή όταν οι απλοποιήσεις που κάνει είναι άτυπες και δεν παρατηρούνται στη φωνολογική εξέλιξη άλλων παιδιών.
Μπορεί να πραγματοποιηθεί τόσο σε ιδιωτικούς όσο και σε δημόσιους φορείς. Στο δημόσιο τομέα, πραγματοποιείται αξιολόγηση και διάγνωση των μαθησιακών δυσκολιών από τα Κέντρα Διάγνωσης Διαφοροδιάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕΔΔΥ), τα Ιατροπαιδαγωγικά κέντρα, τα Κέντρα Ψυχικής Υγιεινής και τα Νοσοκομεία που διαθέτουν αρμόδιο τμήμα. Αυτοί οι φορείς παρέχουν διάγνωση με σκοπό την ενημέρωση της οικογένειας και του σχολείου έτσι ώστε ο μαθητής να παραπεμφθεί στο τμήμα ένταξης καθώς και την μετέπειτα απαλλαγή του από γραπτές εξετάσεις εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο. Επίσης, συστήνεται η ένταξή του σε πρόγραμμα αποκατάστασης.
Η αξιολόγηση ξεκινά με την λήψη ενός ιστορικού από τους γονείς στο οποίο καταγράφονται πληροφορίες σχετικά με το μαθητή και την οικογένειά του. Έπειτα διαμορφώνεται το μαθησιακό προφίλ του παιδιού, χορηγώντας πολλές και διαφορετικές δοκιμασίες(τεστ) στο παιδί, τόσο ποιοτικές όσο και ποσοτικές. Η επίδοση σε αυτές τις δοκιμασίες αναλύεται και έτσι διαμορφώνεται το μαθησιακό προφίλ του μαθητή.
Λόγω της πολυδιάστατης και σύνθετης φύσης των μαθησιακών δυσκολιών κρίνεται απαραίτητη η συνεργασία πολλών διαφορετικών ειδικοτήτων με σκοπό την διερεύνηση του μαθησιακού προφίλ του παιδιού, αλλά και τον σχεδιασμό της εξατομικευμένης ειδικής παρέμβασης. Η διεπιστημονική αυτή ομάδα περιλαμβάνει: Παιδοψυχίατρο, Ειδικό Παιδαγωγό, Λογοθεραπευτή, Εργοθεραπευτή, Ψυχολόγο.
Η αποκατάσταση των μαθησιακών δυσκολιών γίνεται ως επί το πλείστον από ιδιωτικούς φορείς. Στα σχολεία παρέχονται προγράμματα αποκατάστασης στα τμήματα ένταξης. Η αντιμετώπιση των μαθησιακών δυσκολιών αρχίζει μετά την ολοκλήρωση της διαγνωστικής διαδικασίας. Ο μαθητής εντάσσεται σε εξατομικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης μαθησιακών δυσκολιών
Οι Δ.Α.Φ. χαρακτηρίζονται από σοβαρά και εκτεταμένα αναπτυξιακά προβλήματα που αφορούν σε διάφορους τομείς της ανάπτυξης. Έτσι, το άτομο με κάποια από αυτές τις διαταραχές μπορεί να παρουσιάζει έντονα μειωμένη ικανότητα για κοινωνική αλληλεπίδραση, για συναισθηματική αμοιβαιότητα και επικοινωνία, στερεότυπη συμπεριφορά και περιορισμένα, έμμονα ενδιαφέροντα.
•Διαταραχή της κοινωνικής αλληλεπίδρασης Διαταραχή της επικοινωνίας- λεκτικής και μη λεκτικής Δυσκολία στην κυριολεκτική κατανόηση και χρήση της γλώσσας •Δυσκολία στη γενίκευση εννοιών και όχι μόνο Συχνά συγχέουν λέξεις με παρόμοιο ήχο ή νόημα •Χρήση ομιλίας που μοιάζει με ρομπότ Μπορεί να υπάρχουν ανωμαλίες στη προσωδία, στο ρυθμό, στο ύψος, στην ένταση, τη συχνότητα της φωνής •Δυσκολίες στη σημασιολογία •Διαταραχή στη κατανόηση απλών και σύνθετων εντολών •Οι γραμματικές δομές είναι συχνά ανώριμες και περιλαμβάνουν στερεοτυπική και επαναλαμβανόμενη χρήση της γλώσσας (ηχολαλία άμεση ή καθυστερημένη) •Δυσκολίες αντίληψης και επεξεργασίας μεταφορικών μηνυμάτων •Παρατηρούνται νεολογισμοί, κατασκευή νέων λέξεων με άγνωστη όμως σημασία για τον συνομιλητή Δυσκολία στη χρήση αντωνυμιών, προθέσεων, προσώπων Μειωμένες νοητικές ικανότητες.
Ένα παιδί με ΔΑΦ δεν πρέπει να μάθει απλώς να μιλάει αλλά και να χρησιμοποιεί τη γλώσσα κοινωνικά για να επικοινωνήσει. Καμία μέθοδος θεραπείας δεν έχει βρεθεί που να βελτιώνει επιτυχώς την επικοινωνία σε όλα τα άτομα με αυτισμό. Η καλύτερη θεραπεία αρχίζει νωρίς, κατά τη διάρκεια των προσχολικών ετών, προσαρμόζεται χωριστά, στοχεύει και στη συμπεριφορά και στην επικοινωνία, και στην οποία συμμετέχουν και οι γονείς ή άτομα που φροντίζουν-προσέχουν το παιδί με αυτισμό. Ο στόχος του λογοθεραπευτή είναι η βελτίωση της επικοινωνίας. Για μερικούς η λεκτική επικοινωνία είναι ένας ρεαλιστικός στόχος. Για πολλούς όμως ο στόχος είναι επικοινωνία μέσω της επαυξητικής-εναλλακτικής επικοινωνίας (χειρονομίες, συστήματα επικοινωνίας με εικόνες, πίνακες επικοινωνίας).
•Νευρογενείς διαταραχές (90%) π.χ. αγγειακό επεισόδιο, κρανιοεγκεφαλική κάκωση, εκφυλιστική νευρολογική νόσος κ.ά. •Νεοπλασματικές (5%) π.χ. πριν ή μετά από νεόπλασμα στοματοφάρυγγα, λάρυγγα ή οισοφάγου. •Ψυχογενείς ή Συμπεριφοράς (κυρίως σε παιδιά).
•Κόπωση κατά τη διάρκεια μάσησης στερεάς τροφής •Αυξημένος χρόνος για την ολοκλήρωση του γεύματος •Παλινδρόμηση της τροφής στο στόμα ή από τη μύτη •Σημαντική απώλεια σωματικού βάρους •Απώλεια της ευχαρίστησης του γεύματος •Σιελόρροια •Φόβος λήψης τροφής •Ξηροστομία •Δυσκολία λήψης της τροφής από το κουτάλι •Ελαττωμένη ικανότητα δαγκώματος •Ανεπαρκής ή απούσα ικανότητα μάσησης •Έλλειψη έναρξης κατάποσης •Βήχας κατά τη διάρκεια ή μετά την κατάποση •Καθαρισμός του λαιμού κατά την διάρκεια ή μετά την κατάποση •Πνίξιμο κατά την διάρκεια ή μετά την κατάποση •Στραβοκατάπημα πριν ή κατά τη διάρκεια ή το τέλος της κατάποσης •Αίσθημα καθήλωσης της τροφής στον λαιμό •Πόνος κατά την κατάποση Αυξημένες εκκρίσεις κατά την διάρκεια ή μετά το γεύμα •Καούρα •Δυσπεψία •Ναυτία / εμετός •Υπερβολικό ρέψιμο •Ξινή γεύση στο στόμα •Χρόνια κακή αναπνοή •Δύσπνοια •Συχνοί πονόλαιμοι •Στομαχόπονοι •Μεταβολές της φωνής (υγρή φωνή)
Η αποκατάσταση της δυσφαγίας και ο χρόνος που απαιτείται ποικίλλει ανάλογα με τα αίτια, τη βαρύτητα και την έκταση των διαταραχών κατάποσης. Στοχεύει στην αποκατάσταση της φυσιολογίας της κατάποσης και της λειτουργικότητας των δομών που λαμβάνουν μέρος στην κατάποση. Ο λογοθεραπευτής σε συνεργασία με τους άλλους ειδικούς της διεπιστημονικής ομάδας θα παρέμβει ανάλογα με τη συμπτωματολογία είτε με: Ειδική θεραπεία κατάποσης (όπως ασκήσεις βελτίωσης των κινήσεων των μυών). Τροποποίηση στάσης σώματος του ασθενούς κατά τη σίτιση. Τροποποίηση της κατάποσης. Τροποποίηση της τροφής.
Το κυριότερο όφελος που προκύπτει από την επιλογή της στοματικής σίτισης και την αποκατάσταση της, που στοχεύει ακριβώς στην επαναδραστηριοποίηση και τη θεμελίωση της φυσιολογικής λειτουργίας της κατάποσης, είναι ότι η στοματική σίτιση αποτελεί τον ασφαλέστερο και καλύτερο ποιοτικά τρόπο σίτισης σε σχέση με τις μεθόδους μη στοματικής σίτισης καθώς η τροφή απορροφάται και η πέψη γίνεται σταδιακά.
Οι Ειδικές Αναπτυξιακές Διαταραχές του λόγου αποδίδονται σε:
Ανωριμότητα ή καθυστέρηση νευρολογικής ωρίμανσης, Κληρονομικότητα, Περιγεννητικούς παράγοντες (π.χ. ανοξία),Ασθένειες (π.χ. μηνιγγίτιδα, εγκεφαλίτιδα)
Οι διαταραχές αυτές δεν αποδίδονται σε:
Βλάβες των αισθητήριων οργάνων (π.χ. βαρηκοΐα), Νοητική υστέρηση, Περιβαλλοντικούς παράγοντες (π.χ. διγλωσσία, φτωχό σε ερεθίσματα περιβάλλον), Συναισθηματικούς παράγοντες.
Τα παιδιά που έχουν κάποιους από τους παραπάνω παράγοντες (νοητική υστέρηση, δίγλωσσο) μπορεί να έχουν τις ίδιες δυσκολίες στο λόγο αλλά εκεί δε μιλάμε για ΕΑΔ στο λόγο.
Ειδική διαταραχή στην άρθρωση: Το παιδί χρησιμοποιεί καλά τη γλώσσα αλλά αντιμετωπίζει δυσκολίες στην άρθρωση – φωνολογία που δεν αντιστοιχούν στις αναμενόμενες για την ηλικία του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η ομιλία του να μην είναι τόσο σαφής και μερικές φορές να μην είναι καταληπτή. Όταν υπάρχουν δυσκολίες στην άρθρωση, το παιδί παρουσιάζει δυσκολία στην παραγωγή κάποιων ήχων (φωνημάτων) της ομιλίας, λόγω νευρομυϊκής αδυναμίας των οργάνων της άρθρωσης (γλώσσα, χείλη, υπερώα, δόντια).
Διαταραχή στην έκφραση της γλώσσας (του λόγου) Το παιδί έχει δυσκολία στην προφορική έκφραση ενώ η κατανόηση του προφορικού λόγου είναι σε φυσιολογικά επίπεδα. Αν το παιδί είναι σε σχολική ηλικία οι δυσκολίες αυτές μπορεί να αφορούν και τη γραπτή έκφραση. Μερικές φορές μπορεί να υπάρχουν και αρθρωτικές δυσκολίες. Τα χαρακτηριστικά των παιδιών με αυτή τη διαταραχή ποικίλουν ανάλογα με τη σοβαρότητα της διαταραχής και την ηλικία του παιδιού.
Αντιληπτική διαταραχή της γλώσσας (του λόγου) Είναι η πιο σοβαρή διαταραχή γιατί το άτομο έχει δυσκολίες και στην κατανόηση και κατ’ επέκταση και στην προφορική έκφραση. Η ικανότητα του παιδιού να κατανοεί το λόγο είναι μικρότερη από αυτή που αντιστοιχεί στην ηλικία του και ως αποτέλεσμα παρουσιάζει περιορισμένο αυθόρμητο λόγο. Επίσης μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες στην παραγωγή κάποιων φωνημάτων.
Η διάγνωση των ειδικών διαταραχών του λόγου είναι μια σύνθετη διαδικασία και απαιτεί τη συνεργασία μιας διεπιστημονικής ομάδας η οποία θα είναι σε θέση να κάνει διαφοροδιάγνωση αναλύοντας τα δεδομένα που έχουν συλλεγεί. Η διάγνωση δε θα βασίζεται μόνο σε πληροφορίες για το γλωσσικό επίπεδο αλλά και στην εκτίμηση των νοητικών, αντιληπτικών, κινητικών και κοινωνικών δεξιοτήτων του παιδιού. Σε παιδιά σχολικής ηλικίας λαμβάνονται υπόψιν οι μαθησιακές ικανότητες και η σχολική επίδοση.
Ακολουθεί μία σειρά δοκιμασιών (τεστ) για τη διαγνωστική αξιολόγηση (διαφοροδιάγνωση, προσδιορισμός της διάγνωσης) Παραπέμπει σε ειδικούς άλλων ειδικοτήτων, όπως γιατροί, ψυχολόγοι, εργοθεραπευτές, φυσιοθεραπευτές ή/και ειδικοί παιδαγωγοί Είναι αναγκαίο να συνεργαστεί με ολόκληρη διεπιστημονική ομάδα για συγκέντρωση πληροφοριών από άλλες τις περιοχές της ανάπτυξης και τι αντίκτυπο έχει το πρόβλημα στο περιβάλλον του παιδιού Ενημερώνει την οικογένεια (έναρξη προγράμματος λογοθεραπείας, επαναξιολόγηση) Οργανώνει συνεδρίες λογοθεραπείας με εξατομικευμένα προγράμματα Συνεργάζεται με γονείς/ φροντιστές για ολοκλήρωση προγράμματος θεραπείας και μεταφορά των δεξιοτήτων εκτός του θεραπευτικού πλαισίου Επαναξιολογεί και παρακολουθεί τη διαταραχή Προσπαθεί να αποτρέψει την επιδείνωση των δυσλειτουργιών
1. Νευρολογική δυσλειτουργία. Η αποκλίνουσα νευρολογική οργάνωση του μηχανισμού ομιλίας συνδυαζόμενη με την ευάλωτη ψυχοσύνθεση του παιδιού, αλληλεπιδρούν με αναπτυξιακούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες για να πυροδοτήσουν την εμφάνιση της διαταραχής. 2. Κληρονομικότητα. Συχνά συνυπάρχουν άτομα με ιστορικό τραυλισμού στον ευρύτερο οικογενειακό κύκλο του παιδιού.
•Βασικές συμπεριφορές Επαναλήψεις ήχων, συλλαβών ή και λέξεων (ει…ει… είμαι καλά). •Μπλοκαρίσματα (π…αγωτό). •Επιμηκύνσεις (σσσυγγνώμη). •Δευτερεύουσες συμπεριφορές •Γκριμάτσες •Κλείσιμο ματιών ή άλλες εκφράσεις προσώπου •Βγάλσιμο της γλώσσας •Πίεση των χειλιών μεταξύ τους •Κινήσεις του κορμού ή των άκρων (χτύπημα χεριού) •Παρεμβολές λέξεων •Αποφυγή λέξεων
Ο λογοθεραπευτής μαθαίνει στο παιδί που τραυλίζει διάφορες τεχνικές ομιλίας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και παρέχει βοήθεια για καλύτερη αντίληψη και κατανόηση του προβλήματος. Η μείωση του τραυλισμού εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως η συχνότητα, η ένταση του προβλήματος και η αποδοχή του. Ο τραυλισμός δε θεραπεύεται, αλλά με τη θεραπεία το παιδί μαθαίνει να ελέγχει την ομιλία του και να μειώσει σημαντικά τα επεισόδια τραυλισμού.
